"Όταν ο ουρανός βάφεται κόκκινος το δείλι

και τα πουλιά στα δέντρα οργιάζουν

τις αισθήσεις σου η άνοιξη γεμίζει
και οι καμπάνες του εσπερινού χτυπούν


στάσου και ζήσε
τη στιγμή που θα χαθεί στη λησμονιά


στάσου και γέμισε
μ'αυτήν
καρδιά και νου και το κορμί σου όλο


κάποτε θάρθει ο καιρός
που η θύμηση αυτή θα ζωντανέψει
δεμένη μ' ομορφιά κι αναζητήσεις
χαμένων δειλινών
νοσταλγικών.


Όταν μια μέρα η ζωή θα σουρουπώνει
το δειλινό αυτό θ'αναστηθεί..."