Τέλειωσα απόψε τη λάμπα που επιδιόρθωνα! πολύ δουλειά...με πέθανε...αλλά είναι όμορφη, οπως όμορφα είναι όλα αυτά τα παλιά πράγματα που είναι γεμάτα ιστορία, μεράκι, ζεστασιά...

"Όταν ο ουρανός βάφεται κόκκινος το δείλι

και τα πουλιά στα δέντρα οργιάζουν

τις αισθήσεις σου η άνοιξη γεμίζει
και οι καμπάνες του εσπερινού χτυπούν


στάσου και ζήσε
τη στιγμή που θα χαθεί στη λησμονιά


στάσου και γέμισε
μ'αυτήν
καρδιά και νου και το κορμί σου όλο


κάποτε θάρθει ο καιρός
που η θύμηση αυτή θα ζωντανέψει
δεμένη μ' ομορφιά κι αναζητήσεις
χαμένων δειλινών
νοσταλγικών.


Όταν μια μέρα η ζωή θα σουρουπώνει
το δειλινό αυτό θ'αναστηθεί..."

εντελώς ζαλισμένη απόψε...όλη μέρα σκυμμένη στα χαρτιά μου! Θέλω εκδρομήηηηηηηηηηηηηηηη, θάλασσα, βουνά, λαγκάδια.....εστω και μια βόλτα στο πάρκο! ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!

...ακούγοντας Dalida, je souis malade, ονειροπολώ, είναι ζέστη πάλι απόψε, κι εγώ μακριά από τη θάλασσα την αγαπημένη μου. Αναπολώ το λιμανάκι μου, ίσα που χωρούσαν δυο άνθρωποι και μόνο κολυμπώντας μπορούσες να φτάσεις εκεί. Χωρίς ομπρέλλες, λουκουμάδες από πλανόδιους, μουσικές στη διαπασών...χωρίς τη μυρωδιά της καροτίνης και της βανίλιας των αντιηλιακών, χωρίς το στρίμωγμα του κατά παραγγελίαν πλιτς πλιτς, χωρίς να σου έρχεται κατακέφαλα κάποιο μπαλάκι ρακέτας ή κάποιο αδέσποτο φρίσμπυ....μὀνο νερό καθαρό, βράχια και αμέτρητα κοχύλια, και το απέραντο γαλάζιο που τόσο έχει υμνηθεί....γλυκόπικρη νοσταλγία...

κι έτσι ξεκινάω...μια ζεστή βραδιά του Ιούνη...μετά από μια κουραστική μακριά ημέρα. Νοιώθω αμήχανα, ίσως και κάπως άβολα όπως κάθε αρχάριος σε οτιδήποτε...με την ελπίδα ότι θα με καλωσορίσετε.

Καλώς σας βρίσκω :)