Συνάντησα σήμερα μια φίλη, συμμαθήτρια από το δημοτικό. Είχα να την δω δεκαετίες. Κι εκείνη, όπως κι εγώ, σημαδεμένη από το χρόνο. Το βλέμμα όμως ίδιο, ίδια και η αγκαλιά, ίδια και η σπίθα σκανδαλιάς σαν τότε που παίζαμε και παίζαμε και μόνο παίζαμε ανέμελα. Δεν πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε και θα περάσουν ποτέ. Ο χρόνος δεν αλλάζει ούτε το χρώμα ούτε το βλέμμα ούτε την καρδιά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου