Πώς πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια?
Πότε έγινα έφηβη, φοιτήτρια, σύζυγος, μητέρα, εργαζόμενη γυναίκα (βλ. Μαίρη Παναγιωταρά δηλαδή)...πότε πέρασαν αυτά τα χρόνια ούτε που το κατάλαβα...όπως και όλοι οι γερνώντες υποθέτω...ΌΜΩΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ έρχεται κάποια στιγμή, μικρή στιγμή, που σε βλέπει κάποιος στο δρόμο να κάνεις βολτίστες κρατώντας πολύ προσεκτικά ένα καροτσάκι μέσα στη ζέστη και το μαύρο χάλι, και σου λέει όλο χαρά(ας μην εκφραστώ, δεν είναι πρέπον)...ΕΓΙΝΕΣ ΓΙΑΓΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ?????...κι εκεί παθαίνεις ένα τεραααααααααααααααααααααστιο σοκ..γιατί κανείς φυσικά δεν σε περνά πιά για μαμά που πάει βόλτα το μωράκι της...γιαγιά...ΓΙΑΓΙΑ... και μετά έρχεται και η χαριστική βολή, "και δεν σου φαίνεται"...κι εκεί παθαίνεις κάτι, εγώ το έπαθα πάντως, και πήγα επειγόντως κομμωτήριο (αφού παρέδοσα ασφαλέστατο το εγγονάκι μου στην ευτυχισμένη κορούλα μου), ξετίναξα την πιστωτική κάρτα καταφεύγοντας σε ασύστολο shopping therapy, πήγα για μανικιούρ και πεντικιούρ και φτιάξιμο φρυδιών, γιατί δεν ξέρω τι λένε οι άλλες γιαγιάδες...εγώ λατρεύω το μωρούλι μας αλλά αυτό το ΓΙΑΓΙΑ...ΑΧ ΘΕΕ ΜΟΥ...ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΠΟΡΕΙ...ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!
Έτσι λοιπόν κατέφυγα (εκτός των παραπάνω που ανάγονται στη σφαίρα της γυναικείας ματαιοδοξίας...κι όποια ισχυριστεί ότι δεν την έχει ας ψαχτεί...) και σε άλλα ριζικά μέτρα:
1. Δήλωσα στην κορούλα μου ότι το εγγονάκι μου θα με λέει Λιάνα, αλλοιώς θα παριστάνω την ανήξερη
2. Δήλωσα στον γαμπρούλη μου ότι έχει μόνο μια μαμά, άρα εγώ δεν είναι δυνατόν να είμαι και άλλη μαμά του άρα θα με λέει Λιάνα (επί ποινή θανάτου)
3. Πήγα στο μπαράκι μου κι έγινα κουρούμπελο...
4. Πήρα τηλέφωνο ένα φίλο μου gay και καμάρι του και θάψαμε το σύμπαν
5. Έβαλα μουσική στη διαπασών και ούρλιαζα παρέα με τους Touch&Go
6. Ανακάλυψα ότι οι ήρωές μου γέρασαν κι αυτοί...
π.χ.
Η Barbie 50αρησε!!!



Ο Tweety μου παρέδοσε τα όπλα...δεν ξέρω τι απόγινε ο Sylvester :(



ο Superman (μιαμ μιαμ!) έγινε κλασικός κοιλαράς, άσε που κρέμασαν τα μαγουλάκια του!



ο Spiderman ίσα που σέρνεται, του πήγα σοκολατάκια προχθές και φρίκαρε! έχει, λέει, 5,5 ζάχαρο!



και ο Θώρ...αχ ο Θώρ...μαράζωσε κι αυτός, παρά την πόζα!



...ναι, γερνάμε, όλοι, και το εγγονάκι μου είναι το πιο θεσπέσιο πλάσμα σε όλο το Σύμπαν...είναι η λατρεία, η ζωή μου, το φως μου, η χαρά μου, η δικαίωση όλης της ύπαρξής μου.