Θέλω να γίνω ένας πλανήτης
από ένα άλλο πλανητικό σύστημα, μέσα σε ένα άλλο Σύμπαν, το Σύμπαν ενός κόκκου σκόνης που εισπνέουμε όταν σηκώνεται αέρας μέσα σ’ αυτό το άδειο σπίτι...
...είμαι ένα άδειο σπίτι μέσα σ’ αυτή την πόλη που ούτε στο χάρτη μπορείς να τη βρεις...
...θέλω να γίνω ο χάρτης των επιθυμιών σου και των πόθων σου όταν κοιτάς το γεμάτο με λαγκάδια και οροσειρές μακρινό φεγγάρι...
...είμαι το μακρινό φεγγάρι όταν εσύ κοιτάς - για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου- τον εκτυφλωτικό ήλιο...
...θέλω να γίνω ο ήλιος της νύχτας σου...
...είμαι η νύχτα σου που μπήκε κρυφά μέσ’ στην καρδιά σου όταν σπάει από την αγωνία της ανασφάλειας, την ώρα που ίσως κάποιο φίδι χώνεται μέσα στο όνειρό σου...
...θέλω να γίνω το όνειρό σου που θα συμφιλιώσει το θεό με το διάβολο...
...είμαι ο θεός και ο διάβολος μαζί σε μορφή μπανιέρας γεμάτης με αίμα και με το απαραίτητο πτώμα που «βαρέθηκε να ζει» και χαμογελά νεκρό...
...θέλω να μην είμαι πια η «βαρέθηκε να ζει» που τρέχει σαν μικρό παιδί στις πεδιάδες της κεντρικής πλατείας...
...είμαι η κεντρική πλατεία που τρέφει όλα τα επαγγέλματα, τα παρατημένα ζώα και τους άστεγους...
...θέλω να γίνω όλοι οι άστεγοι μαζί που σέρνουν καρότσια γεμάτα κουρέλια και τρώνε σκουπίδια που άλλους χορτάσανε...
...είμαι όσοι δεν χόρτασαν από Φως και μπήκαν στο Σκοτάδι, σαν να λέμε, «η απελπισμένη τυχούσα ερωμένη»...
...θέλω να μην είμαι «η απελπισμένη τυχούσα ερωμένη» που υπόσχεται αδιάντροπα, ξενοιασιά και μυστήριο...
...είμαι η αληθινή ξενοιασιά και το μυστήριο στον κόσμο ενός ανθρώπου...
...θέλω να γίνω ο ένας άνθρωπος, ο μόνος άνθρωπος για σένα, τον ένα και μοναδικό, που θ’ αγκαλιάζω σαν αδύναμη μα και πανίσχυρη γυναίκα...
...είμαι η γυναίκα που κουράστηκε να είναι δυνατή, μα δεν θα κουραστεί ποτέ να δίνει δύναμη σε σένα...
...θέλω να μην είμαι πια ένα κουρασμένο από μόχθο και πόνο κορμί που αναζητά μια γλυκιά αγκαλιά και ένα στρωμένο κρεβάτι, προφυλαγμένο από βροχές και καταιγίδες...
...είμαι τώρα η βροχή και η καταιγίδα την ώρα που η θάλασσα καλεί τους ανέμελους στην παραλία της...
...θέλω να είμαι η δική σου παραλία, δίπλα σε ένα πεζούλι στην άκρη του δρόμου...
...είμαι ο δρόμος που οδηγεί κάπου μακριά, σε άγνωστα μέρη, σε άγνωστες θάλασσες, σε άγνωστα μονοπάτια...
...θέλω να γίνω το δικό σου μονοπάτι, όχι πια άγνωστο, μόνο πανέμορφο, γεμάτο ευωδιές και ζωή και χαρά...
...είμαι η ζωή και η χαρά που εσύ μου δίνεις, εσύ και η αγάπη σου...
...θέλω να είμαι η αγάπη σου και να μην πρέπει να διαβάζω απαγορευτικές πινακίδες...
...είμαι μια απαγορευτική πινακίδα και ένα θηρίο ανήμερο για όποιον τολμήσει να πειράξει εσένα, τον πιο πολύτιμο θησαυρό μου...
...θέλω να είμαι και ο δικός σου πολύτιμος θησαυρός...
...είμαι ένα δέντρο που γέρνει στην αγκαλιά σου...
...θέλω να γίνω η αγκαλιά σου, ακριβέ μου σύντροφε...
...είμαι η σύντροφός σου...
...είσαι το Σύμπαν μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου