Στη μνήμη του δεύτερου πατέρα μου, του Σπύρου Σταρίδα, που θα γιόρταζε σήμερα...ήταν ο πιό αγέρωχος, υπερήφανος, τίμιος, ευαίσθητος, πληθωρικός, χαρισματικός άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου...το βλέμμα του σκότωνε αλλά η καρδιά του ράγιζε. Ώρες πριν πεθάνει, ανήμπορος στο κρεβάτι, μου είπε, "δόσε μου ένα άσσο σκέτο και βάλε μου ένα ουίσκυ"...το έκανα, κάθησα δίπλα του και καπνίζαμε και πίναμε μαζί. Με κοίταξε και μου είπε, " να θυμάσαι πάντα πως η ζωή δεν είναι τίποτ' άλλο παρά ελάχιστες στιγμές ευτυχίας σε μια έρημο ανίας, θλίψης και απογοήτευσης...αν έχεις τα κότσια, ζήσε αυτές και προσπέρνα την έρημο"...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου